تبادل
لینک هوشمند
امام حسين عليه السّلام در سال 60 هجرى روز سه شنبه سوم يا هشتم ذيحجه، روز شهادت مسلم از مكّه بيرون شد.
ابو جعفر محمّد بن جرير طبرى امامى در كتاب دلائل الامامة مىگويد: ابو محمّد سفيان بن وكيع از پدرش وكيع و او از اعمش آورده كه مىگفت : ابو محمّد واقدى و زراره بن خلج به من گفتند : سه روز قبل از حركت حسين عليه السّلام به سوى عراق وى را ملاقات نموديم و از ضعف كوفيان و اين كه قلوب مردم با او و شمشيرهايشان عليه اوست بدو گزارش داديم . امام حسين عليه السّلام با دست به سوى آسمان اشارت فرمود ، ابواب آسمان مفتوح گرديده و فرشتگان بىشمارى كه عدد آن را جز خداى عزّ و جلّ نشمارد فرود آمدند . امام عليه السّلام فرمود: اگر تقارب اشياء و حضور اجل نبود با آنان با اين نيرو مىجنگيدم ليكن به يقين مىدانم كه جايگاه شهادتم و اصحابم در آنجاست كه جز فرزندم على نجات نيابد.
« الحمد للَّه ما شاء اللَّه و لا قوّة الّا باللَّه و صلّى اللَّه على رسوله و سلّم، خطّ الموت على ولد آدم مخطّ القلادة على جيد الفتاة، و ما أولهنى الى اشتياق اسلافى اشتياق يعقوب الى يوسف، و خيّر لى مصرع انا لاقيه، كأنّي بأوصالى تقطّعها ذئاب الفلوات بين النواويس و كربلاء فيملأنّ منّى اكراشا جوفا و اجربة سغبا، لا محيص عن يوم خطّ بالقلم، رضى اللَّه رضانا اهل البيت، نصبر على بلائه و يوفّينا اجور الصّابرين، لن تشذّ عن رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و آله لحمته، بل هى مجموعة له في حضيرة القدس، تقرّبهم عينه و ينجز بهم وعده من كان باذلا فينا مهجته و موطّنا على لقاء اللَّه نفسه فليرحل معنا، فانّى راحل مصبحا ان شاء اللَّه ».
ستايش مر خداى راست، و مشيّت از آن او، و قوت و نيرويى جز به خدا نباشد ( قوت هم ازوست ) و درود خدا به رسول مكرّم او ( و آلش ) و سلام خدا بر او باد، آرايش مرگ بر فرزند آدم چون آرايش گردنبند بر گردن دوشيزگان است ، گرايش و اشتياقم به زيارت اسلافم (جدّ و پدر و مادر و برادرم) چون اشتياق يعقوب به يوسف است ، و برايم قتلگاهى گزيده شد كه من بدان جايم بايد رفت ، گوئيا مىنگرم كه گرگهاى بيابان بند بند مفاصلم را از هم جدا كنند در ميان نواويس و كربلاء ، چه شكمها از من پر، و چه انبانها كه از من آكنده گردد ، گريزى از آنچه بر قلم تقدير رفته نيست ، ما - اهل البيت - خشنودى خدا را خرسندى خود دانسته ، بر بلايش صابريم ، و او اجر صابران را به ما مىدهد ، هيچ گوشت پيامبر (پاره تن) او از وى جدا نگردد مگر آن كه در حضيرة القدس نزدش گرد آيد ، چشمش بدانها روشن گرديده و بدانها وعدهاش انجاز گردد ، هر كس كه در راه ما خون نثار و بذل مىكند ، و لقاى خدا را توطين نفس خويش مىنمايد ، پس آماده كوچيدن با ما باشد ، چه ما ان شاء اللَّه بامداد فردا حركت مىكنيم .
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.